lubię

lubię ładne światła i zapach kiedy pada

lubię świecy cienie i jesień gdy cicho opada

twoje włosy wciąż znajduję w ubraniach

i kradnę zapach tak bez pytania

lubię papieros w objęciach ust trzymać

tak jak ty moje co noc utulałaś

bourbonem lubię się bez pamięci upijać

muzykę okradać z resztek godności

patrz jak tańczymy w sufitów kosmosie

proszę spójrz głębiej do krwawej cholery!

gdy tylko oddech nas nie rozdzieli

i dłonie nasze nie stracą nadziei 

gdy wczoraj jest jutrem bo dzisiaj odeszło

świat nie istnieje granicą my dwoje

gdy tylko oddech może nas dzielić

utońmy razem w otchłani pościeli

tatuaż pragnień

związani ze sobą jak na statku liny

przez sztormy pożądań co dnia kroczymy

zależni od siebie jak język od śliny

smak drżących spojrzeń nocą sączymy

włosów płomienie palą mi dłonie

pozwól a cały w twym ogniu utonę

w teatrze masek chcę występować

po cichu usta za nimi sznurować

mała chodź ze mną odlećmy wysoko

niech nas uniosą skrzydła pod stopą

winyle głosów mam w głowie miraże

wyryj się we mnie bądź tatuażem

pokaże Ci świata pięć widnokręgów

złap mnie za dusze i pozbądź się lęków

foremnie się tulmy jak dwa puzzle małe

z tobą mam ciągle siłę iść dalej

pijane dusze

utonąłem w miastach zamieszkałych przez samotność

w objęciach głuchych ulic i wśród pustych spojrzeń

tam dusze taxówkami podróżują ciągle pod prąd

a serca pełne deszczu wypełniają pustą przestrzeń

w uśmiechach z papierosów szybowałem ponad dachy

drapałem w gardła chmury nasiąknięte alkoholem

spadałem owładnięty szaleńczym głupca tańcem

by z płytą chodnikową po chwili bratem stać się

parzą dziś sumienia wypalone bezpamięcią

pieką też kolana wytarte do krwi nędzą

rodzimy w snach zaklęcia by mózgi oswobodzić

ulicą luster z ognia nie wolno nam przechodzić

dynamitowe płuca

nie ma już czasu by marnować ciszę

 nie kocham cię już wykrzycz najciszej

bo noc też zniknęła  pragnąc szczerości

pocałuj me oczy niech się zawstydzę

marsz naszych palców ugniata dwie kości

sklejone wspomnienia krępują mi dłonie

czekając aż srebro na nowo zapłonie

ze strachu utkałem senne godziny

dla serca tysiącem sztyletów dźganym

i ust milionem kłamstw rozerwanych

w głowie wyryłem niecne nicości

spróchniały mi żebra

rozpadły się kości

choć mogłem być wieczny tuż obok stojąc

tak jestem odlegle niebytu wciąż trwożąc

na dłonie zakładam srebrne kajdany

w niewoli kompletnie tobie poddany

21:06

bezradną emocją co drży pod powierzchnią

czasem co niknie wraz z powiek zamknięciem

księżycem by drogę rozświetlać swą pełnią

i ciepłem oddechu by ogrzać cię w nocy

ślepą wiarą w nadzieję by budzić się rano

ostatnią zapałką palącą się w głowie

wiatrem pod skrzydłem by nie opaść na dno

i wodą co w łóżku gasi pragnienie

jesteśmy wyblakłym maszynopisem

pożółkłym papierem i czystym zeszytem

składam w twe dłonie dwa pióra przedwieczne

marność mą zapisz snów atramentem

szklani ludzie

Widziałem jak płonęły labirynty ludzkich dłoni

Syczały jednogłośnie że toniemy w snach z diamentów

Wcieramy w nasze włosy zapachy dojrzałości

Perfumy z alkoholi tytoniów i starości

Ubieramy się wzajemnie jak dzieci swoje lalki

Gdy wstajemy tuż przed świtem by wyzionąć resztkę rosy

W chaosie setki uczuć niezgrabnie raczkujemy

Kolanami pragnień naszych wycieramy w łóżkach dziury

Słyszałem piękne kłamstwa że trwać będziemy wiecznie

Że nigdy nie opuści nas młodość i powietrze

Że pieśnią w gardłach tłumów czas ciszy pokonamy

Rysuję wciąż na murach dziś slogan wyśmiewany

Jesteśmy małym światem zamkniętym w szklanej kuli

Z plastiku nasze gwiazdy oblane celofanem

Wstrząsów nam potrzeba by mienić się srebrzyście

Z wnętrza szklanych domów widzimy wszystko mgliście

Jesteśmy marną częścią sklepiku z pamiątkami

Na dnie ciemnych półek pod kurzem się chowamy

srebro doskonałej czerni wyzwala serc uśmiechy

szukałem w bezsensie chwil przyjemności

w pustych sypialniach tańczyłem jak głupiec

ile mam nocy już w swojej kolekcji

co deszczem potu spłynęły w rynsztoku

połóżmy się nadzy na ciepłym piasku

otul przed zmrokiem ratunku warkoczem

i daj mi swe oczy chcę widzieć jak ty

nie błądzić już we śnie dotykać miłości

z letargu pobudką jesteś najsłodszą

czas chcę posklejać by dać więcej tobie

i nie mam już pytań bo tyś odpowiedzią

jedyną troską zostaje nasz kosmos